We zitten op de Sefapane lodge in een groot huis op een rustig gedeelte van het resort. Om daar te komen moet je via een aparte gate naar binnen. Daar hebben ze hier een zeer geavanceerd systeem voor: als je telefoonnummer is geregistreerd bij de receptie kun je bij de gate een bepaald telefoonnummer bellen. Deze checkt automatisch het nummer waarmee gebeld is. Als dat bekend is wordt de gate automatisch geopend. Tot zover de theorie. Nu de praktijk: toen we gistermiddag naar ons huisje gingen stonden we hoopvol voor de gate. We belden het nummer en de gate......... bleef dicht. Zelfs na 10 keer bellen werkte het helaas niet.Toen de receptie maar gebeld. Helaas konden zij de gate niet op afstand openen. Er komt iemand langs om de gate handmatig te openen. Zwoegend op een mountainbike komt er na enkele minuten iemand aanfietsen de heuvel op. Halverwege wordt de fiets op de grond gegooid en de rest van de “klim” wordt lopend afgelegd. Uiteindelijk lukt het hem om de gate te openen.
Nu naar vandaag: eind van de middag besluiten we nog even in het dorp Phalaborwa te gaan kijken. We rijden weer optimistisch naar de gate hopende dat de gate automatisch open zou gaan. Dat gebeurt helaas niet. Dan maar weer het nummer gebeld. Dan zal het wel lukken. Helaas, ook dat lukt niet. Dan de receptie maar weer gebeld. Ze sturen iemand langs. In de tussentijd komt er iemand van de bewaking toevallig langs gefietst. Hem de situatie voorgelegd. Ik vertel dat ik het nummer heb gebeld. Hij stelt voor dat we de nummers checken. Hij vraagt mij of ik mijn eigen nummer wil bellen. Ik leg hem uit dat ik het gatenummer heb gebeld. Hij vraagt me nogmaals of ik mijn eigen nummer wil bellen. “Just to check”. Dit schiet dus niet op. Intussen is iemand van de receptie gearriveerd. Met zijn remote (1 meter) opent hij de gate. Ik leg aan hem de situatie ook nog een keer uit. Hij gaat het controleren en fietst weg. Op dat moment gaat de gate tot grote hilariteit meteen weer dicht. We blijven achter met de snuggere bewaker. Ook komt er nog een techneut die aan de andere kant van de gate komt te staan. Hij geeft de bewaker wat instructies. Hij moet eerst 2 sloten openen. Met een bos van 50 sleutels duurt het best een poos voordat hij de juiste sleutel (2x) heeft gevonden. Er komt eerst een uitleg over een softwareprobleem, daarna ligt het aan het netwerk. De uiteindelijke conclusie is dat het aan de wind ligt. Wij liggen inmiddels in een deuk. Het lukt de techneut uiteindelijk om de gate handmatig open te schuiven.
We rijden meteen maar naar buiten voordat hij weer dicht gaat. Het dorp valt een beetje tegen. Er is eigenlijk niets te beleven. We gaan dus weer omkeren. Ik draai de auto bij een groot overheidsgebouw met een gate ervoor. Ik rijd dus tot de gate. Achter in de auto wordt gezegd: “ zul je zien dat deze automatisch open gaat”. De woorden zijn amper gezegd of de gate begint open te schuiven. We liggen met z’n allen helemaal plat van het lachen.
Bij terugkomst eerst maar even langs de receptie om te vragen hoe we dit moeten fixen. Conclusie: er wordt overgeschakeld op “manual”. Dat betekent dat we de receptie moeten bellen als we door de gate willen. Dan wordt er iemand gestuurd die handmatig de gate open doet........
Gelukkig zijn ze 24/7 geopend :-)
Tot zover Sugarbush gate.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten