Voordat we de maandag gaan beschrijven eerst op verzoek van Thijs nog een aanvulling op het verslag van gisteren: omdat we voor de start van de beklimming van de Tafelberg via Platteklip Gorge 2 km voorbij de kabelbaan hadden geparkeerd moesten we na terugkomst natuurlijk ook weer die 2 km overbruggen. Thijs en Merijn hebben zich toen opgeofferd om die 2 km hardlopend af te leggen om de auto te gaan halen. Hulde :-)
Vandaag staat er een rondje Kaap Peninsula (schiereiland) op het programma. Het wordt vandaag niet zo warm. Het zal bewolkt zijn en er kan af en toe een spatje regen vallen. In het begin is het weer erg wisselend. Als de zon doorkomt is het meteen ook weer lekker warm maar als de bewolking overheerst is het fris.
We moeten af en toe flinke hoogteverschillen overbruggen en onze handgeschakelde Hyundai H1 heeft daar aanzienlijk meer moeite mee dan onze automaat in het oosten.
Via Muizenberg rijden we helemaal langs de kust naar het zuiden. Eline heeft een nieuwe voorraad dropjes meegenomen uit Nederland dus we kunnen er weer even tegenaan. En met de muzieklijsten van DJ Thijs is het erg gezellig in de auto. Zeker als we massaal zingen over de “ blote jongens in het park” van Paul de Leeuw.
We stoppen natuurlijk uitgebreid bij Boulders dat bekend staat om zijn grote pinguïn kolonie. Vooral als ze lopen een ontzettend koddig gezicht. Als we aankomen is het nog lekker rustig maar als we weer vertrekken is het flink drukker geworden. We waren dus keurig op tijd. Bij de ingang van het “Cape of Good Hope National Park” (onderdeel van Table Mountain NP) staat er een korte rij. We verbazen ons over het feit dat er op enig moment een auto zonder enige aantoonbare reden besluit om van rij te wisselen omdat die waarschijnlijk sneller lijkt te gaan. Uiteindelijk levert deze dubieuze manoeuvre natuurlijk niets op.
Als we net het park binnen zijn stuiten we op de eerste groep baboons (bavianen, bobbejanen). Omdat Eline dol is op dieren en nog geen 2 weken safari achter de rug heeft is ze erg enthousiast. Ze zou ze het liefst even aaien maar dat is met deze baboons niet echt aan te raden.
We rijden meteen door naar Cape Point, het drukste punt in dit park. Je hebt hier prachtige uitzichten op het schiereiland en op de rotsen en de blauwgekleurde zee. We staan hier op de grens van de oceanen. Aan de ene kant de Atlantische Oceaan en aan de andere kant de Indische oceaan. Het is hier vrij druk en hectisch: heel veel onbeholpen toeristen die er niet voor terugdeinzen om hun medetoeristen te blokkeren om nog maar een paar extra selfies te maken. We “spotten” nog wel een grote volwassen antilopesoort. Dit blijkt een (Afrikaanse eland) te zijn. Deze hadden we nog niet eerder gezien. Na Cape Point gaan we naar Kaap de Goede Hoop. Daar is minder hectisch. We laten een familieportret maken bij het bord. Net als we dat gedaan hebben staat er inmiddels een flinke rij voor dit fotopoint. Er is blijkbaar net een bus gearriveerd. Gezien de tijd zien we er vanaf om ook hier naar boven te lopen. Er is nog zoveel meer te zien (dachten we toen nog).
Het weer is helaas een beetje aan het omslaan. De wind neemt (sterk) toe en ook de bewolking neemt meer en meer toe. De temperaturen gaan ook drastisch naar beneden.
We hadden het plan om via de prachtige Chapman’s Peak Drive weer richting Kaapstad te gaan maar als we er aankomen staat er een dichte slagboom voor onze neus met de tekst “Closed” en in goed Zuid-Afrikaans: “Gesluit”. De wind is te sterk en daardoor is de route afgesloten. Dit is wel een flinke teleurstelling.
Via een andere route rijden we alsnog richting de westkust van het schiereiland. We komen o.a. langs Houtbaai, Bakoven, Camps Bay, Clifton. We weten van vorig jaar dat op deze route prachtige uitzichten en vergezichten te zien zijn maar we zien vandaag zo goed als niets. Geen Chapman’s Peak, geen 12 apostelen, geen Tafelberg van de achterkant, geen Lion’s Head. Helaas........
We rijden dus maar door naar ons verblijf. We hebben nog even tijd want we eten vanavond pas om half negen. Op advies van een collega van Merijn hebben we (meer dan 2 maanden geleden) een tafel gereserveerd in de Pot Luk Club. Een Michelinster waardig tapas restaurant in het oosten van Kaapstad op de bovenste verdieping van een oud pakhuis. We doen eerst nog even een aperitief aan het waterfront voor we met de auto naar de Pot Luk vertrekken. Het regent dan een beetje.
Als we bij het restaurant aankomen zijn er parkeerplaatsen aan de straatkant vrij. Hier staat natuurlijk een vriendelijke parkeerwachter om ons het vak in te taxiën. Hij gaat op onze auto passen maar wil graag vooruit betaald worden (wat niet gebruikelijk is). Ook de tarieven zijn hoger omdat hij weet dat we minimaal 2 uren weg zullen blijven. In plaats van de gebruikelijke 5 of 10 Rand is zijn avondtarief 20 Rand. Met veel plezier geef ik hem die 20 Rand. Als we echter het terrein van de Pot Luk oplopen zien we dat er een bewaakt parkeerterrein bij is. De security adviseert ons om de auto niet aan de straat te laten staan maar op het bewaakte terrein te plaatsen. De vriendelijke parkeerwachter staat waarschijnlijk ergens hard te lachten als we de auto weer weghalen en op het terrein plaatsen. Hij is wel zo vriendelijk om het parkeerticket voor ons uit de automaat te halen. Het bewaakte parkeertarief is........... 20 Rand :-)
De Pot Luk is een groot succes. Relaxte atmosfeer maar wel stijlvol. Smaken zijn waanzinnig. Heerlijke gerechten en heerlijke wijnen met een prachtig uitzicht over de lichtjes van Kaapstad. We weten ons hier bijna 2,5 uur te vermaken.
Als we weer naar de auto gaan zien we de vriendelijke parkeerwachter vertrekken. Hij heeft dus zelfs op het bewaakte terrein keurig op onze auto gepast. Hij heeft ons vertrouwen dus niet beschaamd.
Moe, maar zeer voldaan komen we (voor ons doen) zeer laat weer terug in ons verblijf.
Welterusten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten