Evaluatie

Ook dit jaar was Zuid-Afrika weer fantastisch. Prachtige verblijven, vriendelijke mensen en fantastische natuur. We waren dit keer met 5 (eerste 2 weken) en 6 personen (laatste week). Dit brengt wat meer leven in de reis (veel spelletjes gedaan ;-). Het vervoer ging prima in de Hyundai busjes.
We hebben dit jaar wél de Big 5 kunnen noteren. Dat komt doordat we wat meer safari gedaan hebben dan vorig jaar maar we hebben ook meer geluk gehad met het wild. Zo hebben we in Timbavati vorig jaar ternauwernood 3 leeuwen (kort) gezien. Dit jaar hebben we een groep van 7 leeuwen diverse malen gezien (van zeer dichtbij) en hebben we ook nog 2x een luipaard mogen bewonderen waarvan 1 in het donker.
Ook in het Kruger Park hebben we nog 2 luipaarden gezien.

Hoogtepunt was ook dit jaar weer ons verblijf in Umlani Bushcamp (Timbavati). Wat is het daar geweldig. Een absolute aanrader.
Aangename verrassing was Pilanesberg NP: een mooi, overzichtelijk park waar we al redelijk wat dieren zelf hebben gespot.

Ook dit jaar is alles weer prima geregeld door Rondreisopmaat

Met weemoed hebben we dus weer afscheid genomen van Zuid-Afrika. En nee, volgend jaar wordt het niet weer Zuid-Afrika. De bestemming staat inmiddels vast: Noord-Westen van de Verenigde Staten. Een rondje met de camper vanuit Denver. Ook daar hopen we weer ander natuurschoon te bewonderen. Zo stond Yellowstone al heel lang op ons verlanglijstje. Dat gaat dus volgend jaar (juni) gebeuren.

De camper en de vluchten (KLM) zijn inmiddels vastgelegd. We hebben er alweer zin in :-)

Dag 22 Afscheid en nog meer wijn....

Zondag 4 november

Vandaag staat in het teken van het afscheid :-(

We hebben meer dan voldoende tijd dus we kunnen alles op het gemakje doen. We wachten dus met uitchecken tot het allerlaatste moment. Om half 11 rijden we het terrein van Knorhoek af. We hebben gelezen dat er een marktje is op een andere wijnboerderij Blaauwklippen. Als we daar aankomen staan er honderden auto’s. Het marktje blijkt een soort grote fair met allerlei kraampjes en boetiekjes en eet- en drinkgelegenheden. Het is wisselend bewolkt en niet al te warm.

We hebben besloten om vandaag nog één wijnproeverij te doen. Rond lunchtijd rijden we naar wijnestate “Spier”. Hier hebben we eerder heerlijke wijn van gedronken dus deze leek ons de moeite waard. Dat bleek te kloppen. Eerst lunchen we in de tuin en daarna doen we een proeverij van 5 wijnen (1 sparkling rosé, 2 witte wijnen en 2 rode wijnen). Het mooie van deze proeverijen is dat je ook de mogelijkheid krijgt om de premium wijnen te proeven. Het nadeel hiervan is dat je na het proeven van een premium wijn de “normale” goede wijn ineens een stuk minder waardeert. Omdat het onze laatste dag van de vakantie is krijgen we van onze gastvrouw nog 2 extra premium wijnen te proeven. Ook de glaasjes worden tot ver boven het streepje gevuld dus we hebben weer een aardig slokje op.

De wijnproeverijen zijn iedere keer weer een waar genot. Terwijl wij op safari waren hebben Merijn en Elise een aantal proeverijen gedaan. Ze hebben uitgerekend dat ze met het wijnarrangement bij het diner in totaal 24 verschillende wijnen hebben geproefd. In de regio Stellenbosch/Franschhoek is er ongeveer om de paar honderd meter een wijnboerderij dus we kunnen nog een paar vakanties vooruit.

Bij “Spier” wordt er behoorlijk wat wijn ingekocht. Iedereen zit zo ongeveer aan zijn maximale hoeveelheid alcohol (en kilo’s).

Na de proeverij willen we nog wat tijd doorbrengen in Stellenbosch maar behalve “Ome Sammie se winkel” is er verder niet veel te beleven. Het is echter nog te vroeg om te eten en te vroeg om naar het vliegveld te gaan (we vliegen pas vannacht om 0:30 uur).

We besluiten daarom om nog een stukje langs de kust te rijden bij Gordon’s Bay/Strand. Het weer is echter aan het omslaan en de wolken worden steeds donkerder en net als we in Gordon’s Bay bij het strand staan begint het stevig te regenen. We parkeren de auto en kijken of er een geschikt restaurant in de buurt is. Eline offert zich op om in de regen een blik te werpen in een restaurant in de buurt. Ze komt gedesillusioneerd terug met de melding: “het is net een bowlingcentrum maar dan zonder bowlingbanen”. Dat gaan we dus maar niet doen. Het is een beetje trieste toestand. We besluiten om nog maar een stukje verder langs de kust te gaan rijden tot we een fatsoenlijk restaurant tegenkomen. Bij Strand vinden we een brasserie met de naam “de Brasserie”. Volgens tripadvisor een meer dan redelijk restaurant. Het is inmiddels stevig aan het regenen en we rennen wanhopig naar binnen. Gelukkig is er nog plaats voor 6 personen. Ze staan wel een beetje vreemd te kijken dat we met korte broek in de stromende regen het restaurant bestormen.

Het restaurant heeft een Belgisch karakter. Er wordt o.a. stoofvlees geserveerd en Coninck, La Chouffe en Liefmans gedronken. Er zijn ook opvallend veel Belgen in de zaak. Blijkbaar zit er hier ergens een Belgische kolonie. Het eten is eenvoudig maar lekker. Bij de koffie krijgen we nog een traditioneel advocaatje met slagroom.

Na het eten rijden we richting het vliegveld. Eerst nog even de tank volgooien. Geheel onverwachts brengt dit nog de nodige hilariteit met zich mee. We vragen om de tank vol te gooien. De pompbediende neemt dit nogal heel erg letterlijk. Al heel snel gaat er zo’n 59 liter in maar de pompbediende is vervolgens nog ongeveer 10 minuten bezig om er eerst precies 60,00 liter van te maken en daarna precies 1000,00 ZAR. HIj blijft echter benzine toevoegen. We twijfelen nog even of hij een eigen jerrycan aan het vullen is of gewoon de benzine op straat laat lopen. Als Merijn suggereert dat z’n kaplaarzen inmiddels overlopen ligt de hele auto in een deuk. Na nog een paar minuten kan er blijkbaar geen druppel meer bij en kunnen we eindelijk afrekenen. Hij wordt waarschijnlijk per liter betaald :-)

We zijn alsnog netjes op tijd bij de autoverhuurder om de auto in te leveren. Het inleveren gaat erg snel maar na het uitladen van de bagage moet er nog e.e.a. geshuffeld worden met de bagage om de kilo’s op het gevoel wat beter te verdelen. De meneer van de autoverhuur staat wel een beetje vreemd te kijken als er ineens 6 open koffers open en bloot op zijn terrein liggen. Het lijkt wel een kofferbak verkoop. Als de koffers weer dicht zijn komt er een vriendelijke man een van onze trolley’s duwen en ons de wegwijzen naar de vertrekhal. We zien dat hij niet de officiële route neemt maar we moeten wel volgen. Hij weet nl. een “shortcut”. Als we dan over de “snelweg” lopen wordt het een beetje vreemd. Blijkbaar was deze route toch niet helemaal legaal want als we bij de vertrekhal aankomen wordt hij direct door de security in z’n kraag gegrepen. We nemen de trolley maar snel over. Bij de bagage drop-off wegen we eerst zelf onze koffers. Er moet dan alsnog het nodige geshuffeld worden. Weer liggen er 5 koffers open. Uiteindelijk kan het zo verdeeld worden dat iedereen net binnen z’n maximale kilo’s blijft.

Op het vliegveld worden de laatste Randjes opgemaakt. Met name de Amarula vindt gretig aftrek. De rest van de wachttijd wordt gedood met een spelletje Qwixx....

Dag 21 Petite Colombe

Zaterdag 3 november

Omdat Eline het eerste gedeelte van onze vakantie niet heeft mee kunnen maken doen we nog een dag safari in Aquila, een private big 5 game reserve op 1 uur en 45 minuten rijden van Knorhoek. De ochtendsafari begint om 7 uur dus om 5 uur rijden we de poort uit. De route is onverwachts mooi, dwars door de bergen met opkomende zon. We zien het landschap veranderen. Het aantal wijngaarden neemt af en het wordt droger. Aquila ligt aan het begin van de karoo, een landschap dat we nog van vorig jaar herkennen.

Het heeft hier al 3 jaar niet meer serieus geregend en dit heeft z’n invloed op de natuur.

Voordat we met de spots van vandaag beginnen eerst nog een spot met terugwerkende kracht. Eline dacht bij aankomst in Knorhoek een uil te zien zitten in het gras. Dit werd door alle deskundigen honend weggelachen. Vanochtend werden we door Merijn op de hoogte gebracht dat er een uil op het grasveld was geland die er exact hetzelfde uitzag. Eline heeft dus met terugwerkende kracht “de spot van de dag van 2 dagen geleden award” gewonnen.

We zijn kwart voor 7 bij Aquila en na aanmelden hebben we nog tijd voor een kopje koffie met rusk. Er zullen nog 3 mensen bij ons in de auto komen maar als die er om 7 uur nog niet zijn vertrekken we met gids Mario voor een privé safari. Al vrij snel zien we 8 nijlpaarden in de waterhole en er komen2 olifanten drinken. Iedere keer opnieuw zijn we onder de indruk. In de verte zien we ook al 2 neushoorns. Als het kwart voor 8 is worden er alsnog 4 mensen bij onze auto gedropt. Ze waren “een beetje laat”...

We zien diverse neushoorns van zeer dichtbij. Dat is dus al 2 van de big 5.

We zien nog meer neushoorns, giraffes, baboons, springbokken, nijlpaarden, zebra’s en zwarte wildebesten. Deze zijn duidelijk anders dan de blauwe wildebeesten die veel frequenter voorkomen. De zwarte wordt ook wel de “spare parts” animal genoemd. Hij heeft de staart van een paard, de poten van een ezel, de manen van een zebra, en zo nog een aantal onderdelen van andere dieren. De zwarte wildebeest was op een haar na uitgestorven. Op enig moment waren er nog maar 30 stuks. Inmiddels is dit weer flink toegenomen en zijn ze niet meer bedreigd.

De leeuwen hier zijn een apart verhaal.De leeuwen zitten hier in een speciaal deel van het reservaat. Het zijn leeuwen die oorspronkelijk bedoeld waren voor de jacht maar daarvan gered zijn. Zij hebben nog wel het instinct om te jagen maar fysiek kunnen ze dit niet (meer). Ze zijn overvoed geweest (daardoor werden ze wat trager en makkelijker om op te jagen). Ze hebben nu duidelijk wat vel over aan de onderkant van hun buik. We zien 6 leeuwen waarvan 2 mannetjesleeuwen. Hoewel ze dus minder wild zijn is hun indrukwekkende verschijning er niet minder om. Wat een kop en wat een klauwen hebben ze!

Mede door de langdurigedroogte wordt er hier en daar wat extra water aangevoerd en wordt er op sommige plaatsen wat bijgevoederd. 

Na de safari nemen we plaats bij het zwembad. Van daaruit hebben we uitzicht op het game reserve. We zien de olifanten voorbij lopen en na enige tijd komen er zelfs 4 buffels langs: 3 volwassen en 1 kleintje. Dat is dus al 4 van de big five!

Na de lunch gaan we op weg voor de middagsafari. We vrezen alleen maar dezelfde dieren te zien als vanochtend maar we zien ook nieuwe dieren: een grote groep elanden, mongoose en een jakhals. De laatste werd gespot door Eline. Zij heeft het spotten snel onder de knie gekregen. Wij zien hem allemaal maar de gids niet. Dit komt waarschijnlijk omdat hij niet zo goed kan klok kijken. Wij geven aan dat hij op 11 uur loopt maar hij zit te turen op 9 uur. Eline wint dus ook vandaag de spot van de dag award. 

We bemachtigen een prachtig plekje bij een jonge neushoorn met z’n moeder. Ook in dit park zitten er veel (witte) neushoorns. In een beeld hebben we op enig moment 3 groepjes neushoorns (in totaal 8 neushoorns).

Het is wel een beetje irritant dat een groepje Indiërs erg ongeïnteresseerd door de gids heen zit te kletsen en lachen. Ze lijken sowieso niet geïnteresseerd in de dieren dus wat zij op safari doen is ons een raadsel.

We stuiten ook op een grote groep zebra’s met enkele zeer jonge erbij. Zij hebben nog een donzen vachtje en zijn nog erg speels. Ze springen alle kanten op maar worden regelmatig tot de orde geroepen door mama.

Aan het eind van de safari beleven we nog een spannend momentje. We staan met 2 auto’s bij een drinkende olifant te kijken. Deze raakt echter een beetje geïrriteerd en loopt dreigend op de voorste auto af. Deze maakt zich snel uit de voeten. Als de olifant terugkomt komt hij onze kant op. De gids zet de auto alvast in z’n achteruit en niet geheel overbodig. Hij heeft nu zijn ogen op ons gericht. Hij schudt met z’n kop en komt dreigend onze kant op. Wij gaan snel in de achteruit en er komt snel een andere auto aangereden om de olifant af te leiden. Het blijft bij een serieuze waarschuwing. De aanval wordt niet doorgezet. We zijn blijkbaar  ver genoeg achteruit gereden.

Netjes op tijd zijn we weer terug bij de basis. We hebben vanavond nog wat leuks op het programma. We zijn door Merijn, Elise, Thijs en Eline uitgenodigd voor een 5 gangenmenu met wijnarrangement in het restaurant dat recentelijk genomineerd is voor het beste van Zuid-Afrika: la Petit Colombe in Franschhoek. In Zuid-Afrika doen ze niet aan Michelinsterren maar het schijnt equivalent te zijn aan 3 Michelinsterren!

Dat zal een bekroning worden van deze prachtige vakantie
want morgenavond (eigenlijk maandagochtend 0:30 uur) vliegen we weer naar Amsterdam. We hebben morgen dus nog een bijna volledig dag te besteden. We willen Stellenbosch nog wat verder bekijkern.

Het eten is een ware belevenis. De ene smaaksensatie na de andere. De smaken in de gerechten en de combinatie met de diverse wijnen is sensationeel. We gaan met een taxi zodat iedereen kan genieten van alle wijnen.

We hebben uitzicht op de keuken en het kruispunt tussen de keuken en de eetruimte. Alles gaat zeer georganiseer en gedisciplineerd. De chef deelt de orders uit en houdt werkelijk alles in de gaten. Er gaat geen bord de keuken uit zonder zijn goedkeuring.

Leuk tussendoortje is de “meeting met de chefs”. Je krijgt dan een tussengerecht aan een aparte tafel waarbij het reilen en zeilen in de keuken wordt uitgelegd door een sous-chef. Na het eten worden we uitgezwaaid door de chef himself. We gaan met de taxi weer terug. Hij moet door Josee en Thijs nog wel gecorrigeerd worden omdat hij de verkeerde afslag heeft genomen maar uiteindelijk brengt hij ons heelhuids bij Knorhoek. 

Na een heerlijke avond ons laatste nachtje op Zuid-Afrikaanse bodem........ :-(

Dag 20 Bikes and wines

Vrijdag 2 november

Vandaag staat er een fietstocht met 3 wijnproeverijen op het programma. We worden om 10 uur verwacht op wijnlandgoed Asara. We kunnen dus uitslapen en op het gemakje ontbijten. We ontbijten op het terras en in de zon wordt het al aardig warm. Het belooft een mooie warme dag te worden.

Naast onze groep is er nog een groep van 6 Nederlanders en nog een Nederlandse moeder met dochter. We hebben 2 begeleiders, Inno en Ria (de echte naam van Ria had nog 5 lettergrepen maar hij wordt kortweg Ria genoemd). Een aantal mensen uit de andere groep van 6 is nogal dominant aanwezig met allerlei luidruchtige grappige opmerkingen. Ook het principe van mountainbiken kennen ze nog niet helemaal. Ze weten niet hoe ze moeten schakelen en ze willen de banden opgepompt hebben omdat ze de band in kunnen drukken. De banden worden dus flink opgepompt dus dat zal lekker comfortabel fietsen. Als we ook nog te horen krijgen dat er mensen zijn die voor het eerst sinds een jaar weer op een fiets zitten vrezen we helemaal het ergste. En niet helemaal onterecht. Het uitzicht op de wijngaarden en de bergen bij Asara is adembenemend. Bij de eerste proeverij (Lovane) na slechts een kort stukje fietsen krijgen we onze eerste 5(!) wijnen te proeven. Het is dan kwart voor 11 :-). Lovane is een van de kleinere wijnboerderijen. Ze exporteren niet en verkopen niet aan restaurants. Ze doen alleen directe verkoop.

Als we net weer op weg zijn horen we dat twee van de groep van 6 het ”niet meer trekken”. We hebben nog amper gefietst en geven het al op. Het valt wel op dat de sfeer in de groep meteen een stuk beter wordt. We krijgen daarna een paar flinke hellingen te beklimmingen door de wijngaarden maar wij zijn met z’n zessen duidelijk de fitste van de hele groep. Er zijn er nog een paar die het zwaar hebben maar die laten zich niet kennen. De route is prachtig. We rijden dwars door de wijngaarden heen met bijna continu uitzicht op de bergen. Ook de berg “man liggend op z’n rug” (Simonsberg) krijgen we vaak te zien. Skilpadvlei heeft van oudsher (grote) schildpadden op de farm en het is nu formeel vastgelegd dat ze verplicht zijn om schildpadden te blijven houden op de farm.

Hier krijgen we onze volgende 5 wijnen te proeven en genieten hier ook van de lunch.

Er werd ons beloofd dat het na de lunch alleen maar naar beneden zou gaan maar dat is helaas niet helemaal waar. Er zitten weer een paar stevige klimmetjes op de route maar met name de warmte maakt het extra zwaar. Om ca. 15 uur komen we weer terug bij Asara waar we begonnen waren met de tocht. Hier hebben we onze laatste proeverij van wederom 5 wijnen. De “afvallers” zijn hier ook naar toe gebracht maar zijn een beetje boos omdat wij al geluncht hebben. Zij hebben nl. op ons gewacht om te lunchen. Enig leedvermaak is ons niet vreemd.

Na de fietstour rijden we terug naar Knorhoek en nemen plaats op de ligbedjes bij het zwembad. Koud biertje erbij, heerlijk! Thijs slaagt erin om binnen een halve minuut zijn flesje te legen. Niet door het op te drinken maar door het niet helemaal recht op het talud te zetten. Dat is wat je noemt “drankmisbruik”.

We eten een heerlijke steak in ons restaurant. Gisteravond had de cheffin gevraagd wat we zouden willen eten. De steak is heerlijk mals en de bijbehorende flagship wine smaakt er voortreffelijk bij.

Morgen wordt de groep gesplitst. Eline gaat morgen het safarigevoel ervaren in Aquila Game reserve. Het vertrek staat gepland voor 5 uur. Thijs, Bert en Josee zullen haar helpen met spotten. Merijn en Elise gaan samen wat anders ondernemen.

Dag 19 Happy birthday

Donderdag 1 november

We zitten om half acht aan het ontbijt. De stoel van Thijs is al versierd. Hij wordt vandaag 26 jaar. Behalve ontbijten moeten er dus ook nog kadootjes uitgepakt worden. We houden rekening met het gemiddelde ochtendhumeur van Thijs en besluiten om maar niet te zingen in de ontbijtruimte.

We hebben heerlijke pannenkoeken bij het ontbijt. Dat is weer eens wat anders dan eieren. We worden om half negen verwacht in de “New Harbour” voor een walvissafari.

Het weer lijkt ideaal. Lekker zonnetje en niet teveel wind. Er wordt echter gezegd dat er wel wat “movement” in de zee zit. Hmm, misschien toch een pilletje tegen reisziekte mee moeten nemen?

Vorig jaar hebben we ook een walvissafari vanuit Hermanus gedaan en toen met name heel lang gekeken naar een moeder met jong Southern Right whale. We zien al vrij snel wat walvissen op wat grotere afstand. We zien er steeds meer en ook van zeer dichtbij. Alles bij elkaar zijn het er enkele tientallen. In de verte zien we zelfs walvissen springen maar de kapitein geeft aan dat deze te ver weg is. Na enige tijd zien we vlak bij onze boot een springende walvis. Wat een geluk! Niet iedereen heeft alle walvissen kunnen zien. Thijs voelt zich niet helemaal top en ook Bert begint een beetje wit weg te trekken. Josee voelt zich ook niet helemaal ok. Elise, Eline en Merijn hebben nergens last van.

We zien nog enkele springende jonge walvissen en ook zien we walvissen vlakbij de boot. Wat een indrukwekkende beesten. Wel jammer dat je meestal slechts zo’n 5% van de walvis te zien krijgt. Eerder waren we al zwaar onder de indruk van olifanten maar nu krijgen we te horen dat een volwassen walvis 10 x het gewicht van een gemiddelde olifant heeft.

Thijs heeft inmiddels een zakje gevuld en ook Bert heeft zijn bijdrage geleverd. Josee weet het ontbijt gelukkig wel op het nippertje binnen te houden. Niet iedereen is dus teleurgesteld als we weer richting Hermanus varen. De boot maakt echter nog een omweg richting een enorme groep vogels (cormorants). Ze stijgen op als we naderen en vliegen een heel stuk met ons mee. Het zijn er wel duizenden en doet een beetje aan de film “Birds” van Alfred Hitchcock denken.

Vlak voor we de haven bereiken krijgen we nog een extra bonus: opnieuw een springende jonge walvis vlak bij de boot. Zeer tevreden keren we terug in de haven. In de eerste plaats omdat we heel veel walvissen hebben gezien maar ook omdat we weer vaste grond onder de voeten hebben. 

Na de walvistocht rijden we naar Stellenbosch. We lunchen in het dorp en daarna rijden we naar ons verblijf op wijnestate Knorhoek. We zijn nog keurig op tijd om nog een wijnproeverij te doen. We proeven 2 witte wijnen, 1 rosé en 2 rode wijnen. Na afloop drinken we nog een wijntje op ons terras. Het is heerlijk weer. De komende dagen gaat de temperatuur flink oplopen. 

Vanavond eten we hier in het restaurant. Het is gebaseerd op “eten wat de pot schaft”. Vandaag eten we boboti :-)

Het voorgerecht is een zalmsalade en als toetje een heerlijk citroen-meringue taart. Als klap op de vuurpijl komt de cheffin na afloop van het eten nog met een grote chocoladetaart met kaarsjes voor Thijs z’n verjaardag. Kunnen we alsnog een liedje zingen. Zo komt er een einde aan weer een mooie dag. Nog 3 dagen tegaan.... :-(

Dag 18 Hoogtepunt en dieptepunt

Woensdag 31 oktober

Vandaag een relatief korte verplaatsing naar Hermanus (ca. 120 km). We kunnen dus eerst nog wat tijd doorbrengen in/om Kaapstad. Thijs heeft nog een helikoptervlucht boven Kaapstad tegoed en vanochtend zijn de omstandigheden ideaal: heldere blauwe lucht met wat mooie contrasterende wolken en weinig wind. We gaan dus op onderzoek uit en komen bij het Waterfront bij een informatiebalie. We krijgen alle mogelijkheden te horen. We kiezen voor een privé vlucht van 30 minuten. Je vliegt dan vanuit Kaapstad langs de (Atlantische) kust naar het zuiden (Tafelberg, Lion’s Head, Stadium, Robbeneiland, 12Apostelen, Clifton, Camps Bay, Hout bay, Chapman’s Peak). Daarna vlieg je over het schiereiland (Constantia, Kirstenbosch) naar de andere kust (Indische oceaan) om vervolgens weer terug te keren over Kaapstad.Het voordeel van een privé vlucht is dat je dan niet op andere mensen hoeft te wachten maar meteen kunt inchecken (na betaling ;-). De prijs voor 2 of 3 personen is hetzelfde dus naast Thijs en Bert mag er nog iemand “gratis” mee. Tot ieders verrassing besluit Merijn zich vrijwillig aan te melden. Daarna gaat alles heel snel. Alles is prima geregeld: met een golfkarretje naar het helikopterplatform, security briefing, weging en instappen. De dames zijn mee om ons uit te zwaaien. Na ons vertrek worden zij met het golfkarretje weer teruggebracht naar een terrasje in het zonnetje.

De vlucht is echt waanzinnig mooi. We zien de meren achter de Tafelberg (die je normaal nooit ziet) en veel gigantisch mooie huizen en alle eerder genoemde highlights. De piloot vertelt onderweg van alles. Het is een geweldige ervaring voor alle mannen.

Na de vlucht sluiten we aan bij de dames op het terras voor een espresso. Na de espresso rijden we naar de Old Biscuit Mill. Dit is het complex waar de Pot Luck Club was gevestigd. Hier zijn veel leuke boetiekjes en een prachtig uitzicht op de Tafelberg en Lion’s Head. Er worden hier nog wat souvenirs gekocht. Omdat we nog voldoende tijd hebben besluiten we om alsnog de Chapman’s Peak Drive te doen op onze route naar Hermanus. Het waait bijna niet dus de weg moet wel open zijn. Via Houtbaai rijden we de richting van Chapman’s Peak op. Tot onze grote schrik zien we borden dat hij nog/weer gesloten is. Dit kan niet waar zijn. Dit zal nog wel van gisteren zijn denken we nog. Helaas is het wel waar. De weg is weer afgesloten, ditmaal vanwege onderhoudswerkzaamheden die waarschijnlijk nog minimaal 2 uur zullen duren. Dat wordt te laat dus dit is wel een flinke tegenvaller. We kunnen nog wel een klein stukje de weg op en hebben nog een paar uitzichten gehad. We lunchen met uitzicht op de Houtbaai. Fantastisch mooi maar we hadden liever de hele route gedaan.

Na de lunch dan maar richting Hermanus vertrokken. Hoewel we via de snelweg rijden is de route prachtig. Via Kaapstad langs de townships dwars door de bergenweer naar de kust. We zijn netjes op tijd in onze keurige B&B (Potshed). Aan het einde van de middag lopen we naar Hermanus en lopen via de cliff walk naar het centrum. Hermanus is wereldberoemd vanwege de passerende walvissen in deze periode van het jaar. Hermanus is ook de beste plek van de wereld om walvissen vanaf de wal te spotten. Het is een prachtige wandeling langs de rotskust met flinke golven. Als we dichterbij het centrum komen spot Josee al de eerste walvissen. Er wordt zelfs even gesprongen. Daarna worden er nog meer gespot maar op vrij grote afstand. Hopelijk krijgen we ze morgen van dichterbij te zien.

Elise heeft de betere restaurants volgens de Lonely Planet genoteerd. De eerste zit helaas vol maar bij de tweede (Burgundi) kunnen we wel terecht. Het is logisch dat er veel vis op de kaart staat dus we eten met name visgerechten. De Sauvignon Blanc huiswijn smaakt er prima bij. In het donker lopen we weer terug naar de B&B (via de Main road geen probleem volgens de beheerster). Op de kamer doen we nog 2 spelletjes Qwixx (gewonnen door Eline en Elise) voor we op tijd weer naar bed gaan. Morgen worden we om 8:30 uur verwacht in de haven voor een walvis”jacht”.

En we moeten morgen ook eerst nog zingen voor Thijs z’n verjaardag.

Dag 17 Lion’s Head

Dinsdag 30 oktober

Vandaag nog een volle dag te besteden in Kaapstad. Het weer ziet er goed uit dus we besluiten de wandeling naar Lion’s Head te doen. Dit is een prachtige wandeling waarbij je steeds andere uitzichten op Kaapstad voorgeschoteld krijgt. Het weer is erg wisselend: zon, bewolking, wind en zelfs af en toe een spatje regen. Al met al toch prima weer voor een flinke wandeling. We hebben het idee dat we nog wel wat activiteit kunnen gebruiken. De uitzichten zijn prachtig: Kaapstad, Tafelberg, Robbeneiland, 12 apostelen, baaien en stranden.

Na terugkomst rijden we ook nog even naar Signal Hill voordat we de stad induiken. Nadat we een parkeerplaats hebben gevonden lunchen we bij Jarryd’s. Dit staat erg goed bekend en er zijn regelmatig lange wachtrijen. Dit keer gelukkig niet.

Na de lunch wordt er geshopt: Green Market, Long Street, Waterfront. Ook doen we een rondje door Bo-Kaap.

Eind van de middag doen we een drankje op een zonnig terras bij het Waterfront. Het is daar weer gezellig druk, o.a. vanwege allerlei vormen van live muziek. In de zon is het goed uit te houden maar het wordt langzaam kouder. We hebben gereserveerd bij restaurant  Karibu. Hier worden traditionele Afrikaanse gerechten geserveerd, inclusief boboti. Dt hebben we nog maar 1x eerder gegeten.

Het smaakt heerlijk en na een kopje koffie met Amarula gaan we op tijd naar huis want zo’n stad is best vermoeiend.

Morgen verkassen we naar Hermanus om hopelijk walvissen te gaan zien.

Dag 16 Rondje Kaap

Maandag 29 oktober

Voordat we de maandag gaan beschrijven eerst op verzoek van Thijs nog een aanvulling op het verslag van gisteren: omdat we voor de start van de beklimming van de Tafelberg via Platteklip Gorge 2 km voorbij de kabelbaan hadden geparkeerd moesten we na terugkomst natuurlijk ook weer die 2 km overbruggen. Thijs en Merijn hebben zich toen opgeofferd om die 2 km hardlopend af te leggen om de auto te gaan halen. Hulde :-)

Vandaag staat er een rondje Kaap Peninsula (schiereiland) op het programma. Het wordt vandaag niet zo warm. Het zal bewolkt zijn en er kan af en toe een spatje regen vallen. In het begin is het weer erg wisselend. Als de zon doorkomt is het meteen ook weer lekker warm maar als de bewolking overheerst is het fris.

We moeten af en toe flinke hoogteverschillen overbruggen en onze handgeschakelde Hyundai H1 heeft daar aanzienlijk meer moeite mee dan onze automaat in het oosten.

Via Muizenberg rijden we helemaal langs de kust naar het zuiden. Eline heeft een nieuwe voorraad dropjes meegenomen uit Nederland dus we kunnen er weer even tegenaan. En met de muzieklijsten van DJ Thijs is het erg gezellig in de auto. Zeker als we massaal zingen over de “ blote jongens in het park” van Paul de Leeuw.

We stoppen natuurlijk uitgebreid bij Boulders dat bekend staat om zijn grote pinguïn kolonie. Vooral als ze lopen een ontzettend koddig gezicht. Als we aankomen is het nog lekker rustig maar als we weer vertrekken is het flink drukker geworden. We waren dus keurig op tijd. Bij de ingang van het “Cape of Good Hope National Park” (onderdeel van Table Mountain NP) staat er een korte rij. We verbazen ons over het feit dat er op enig moment een auto zonder enige aantoonbare reden besluit om van rij te wisselen omdat die waarschijnlijk sneller lijkt te gaan. Uiteindelijk levert deze dubieuze manoeuvre natuurlijk niets op.

Als we net het park binnen zijn stuiten we op de eerste groep baboons (bavianen, bobbejanen). Omdat Eline dol is op dieren en nog geen 2 weken safari achter de rug heeft is ze erg enthousiast. Ze zou ze het liefst even aaien maar dat is met deze baboons niet echt aan te raden. 

We rijden meteen door naar Cape Point, het drukste punt in dit park. Je hebt hier prachtige uitzichten op het schiereiland en op de rotsen en de blauwgekleurde zee. We staan hier op de grens van de oceanen. Aan de ene kant de Atlantische Oceaan en aan de andere kant de Indische oceaan. Het is hier vrij druk en hectisch: heel veel onbeholpen toeristen die er niet voor terugdeinzen om hun medetoeristen te blokkeren  om nog maar een paar extra selfies te maken. We “spotten” nog wel een grote volwassen antilopesoort. Dit blijkt een (Afrikaanse eland) te zijn. Deze hadden we nog niet eerder gezien. Na Cape Point gaan we naar Kaap de Goede Hoop. Daar is minder hectisch. We laten een familieportret maken bij het bord. Net als we dat gedaan hebben staat er inmiddels een flinke rij voor dit fotopoint. Er is blijkbaar net een bus gearriveerd. Gezien de tijd zien we er vanaf om ook hier naar boven te lopen. Er is nog zoveel meer te zien (dachten we toen nog).

Het weer is helaas een beetje aan het omslaan. De wind neemt (sterk) toe en ook de bewolking neemt meer en meer toe. De temperaturen gaan ook drastisch naar beneden.

We hadden het plan om via de prachtige Chapman’s Peak Drive weer richting Kaapstad te gaan maar als we er aankomen staat er een dichte slagboom voor onze neus met de tekst “Closed” en in goed Zuid-Afrikaans: “Gesluit”. De wind is te sterk en daardoor is de route afgesloten. Dit is wel een flinke teleurstelling.

Via een andere route rijden we alsnog richting de westkust van het schiereiland. We komen o.a. langs Houtbaai, Bakoven, Camps Bay, Clifton. We weten van vorig jaar dat op deze route prachtige uitzichten en vergezichten te zien zijn maar we zien vandaag zo goed als niets. Geen Chapman’s Peak, geen 12 apostelen, geen Tafelberg van de achterkant, geen Lion’s Head. Helaas........

We rijden dus maar door naar ons verblijf. We hebben nog even tijd want we eten vanavond pas om half negen. Op advies van een collega van Merijn hebben we (meer dan 2 maanden geleden) een tafel gereserveerd in de Pot Luk Club. Een Michelinster waardig tapas restaurant in het oosten van Kaapstad op de bovenste verdieping van een oud pakhuis. We doen eerst nog even een aperitief aan het waterfront voor we met de auto naar de Pot Luk vertrekken. Het regent dan een beetje.

Als we bij het restaurant aankomen zijn er parkeerplaatsen aan de straatkant vrij. Hier staat natuurlijk een vriendelijke parkeerwachter om ons het vak in te taxiën. Hij gaat op onze auto passen maar wil graag vooruit betaald worden (wat niet gebruikelijk is). Ook de tarieven zijn hoger omdat hij weet dat we minimaal 2 uren weg zullen blijven. In plaats van de gebruikelijke 5 of 10 Rand is zijn avondtarief 20 Rand. Met veel plezier geef ik hem die 20 Rand. Als we echter het terrein van de Pot Luk oplopen zien we dat er een bewaakt parkeerterrein bij is. De security adviseert ons om de auto niet aan de straat te laten staan maar op het bewaakte terrein te plaatsen. De vriendelijke parkeerwachter staat waarschijnlijk ergens hard te lachten als we de auto weer weghalen en op het terrein plaatsen. Hij is wel zo vriendelijk om het parkeerticket voor ons uit de automaat te halen. Het bewaakte parkeertarief is........... 20 Rand :-)

De Pot Luk is een groot succes. Relaxte atmosfeer maar wel stijlvol. Smaken zijn waanzinnig. Heerlijke gerechten en heerlijke wijnen met een prachtig uitzicht over de lichtjes van Kaapstad. We weten ons hier bijna 2,5 uur te vermaken.

Als we weer naar de auto gaan zien we de vriendelijke parkeerwachter vertrekken. Hij heeft dus zelfs op het bewaakte terrein keurig op onze auto gepast. Hij heeft ons vertrouwen dus niet beschaamd.

Moe, maar zeer voldaan komen we (voor ons doen) zeer laat weer terug in ons verblijf.

Welterusten!

Dag 15 Naar Kaapstad (en Eline)

Zondag 28 oktober

Iedereen was vanochtend weer op tijd wakker en we zitten dus keurig om 6 uur aan het ontbijt. Omdat het zondag is zijn we binnen een kwartier op het vliegveld. De route naar de Rental returns zijn prima aangegeven en we staan binnen no-time bij Bidvest. De administratieve handelingen zijn snel afgehandeld en we zijn al begonnen met het uitladen van de bagage als de medewerker van Bidvest voorstelt om ons bij de vertrekhal af te zetten. Dat is reuze handig. Ter plekke gaat hij ook nog trolleys voor ons halen. Uitstekende service van Bidvest!

Ook het inchecken en de beveiligingscheck verlopen zeer voorspoedig. We kunnen onder het genot van een bakje koffie nog 3 spelletjes Qwixx doen. Elise weet alledrie de spelletjes te winnen. Hmm, klein beetje verdacht?!

De scorekaartjes zijn nu precies op dus we kijken erg uit naar onze hereniging met Eline want zij heeft als het goed is een nieuw scoreblok meegenomen. Dat is overigens niet de enige reden waarom we uitkijken naar de hereniging met Eline. We hebben dan pas het gevoel dat we echt compleet zijn met de familie.

We hebben inmiddels positieve signalen ontvangen uit Kaapstad. Eline is veilig gearriveerd in het hotel. Hopelijk staat ze ons op te wachten op het vliegveld. Dan zo snel mogelijk de auto ophalen en Kaapstad in.

We arriveren keurig op tijd in Kaapstad en Eline staat ons op te wachten. Eindelijk compleet!

We hebben ook hier weer een Hyundai maar deze keer helaas handgeschakeld. Dat is dus weer even wennen. Het is vandaag flink warm (meer dan 30 graden). We rijden direct naar ons verblijf (Antrim villa). Dit is op niet al te grote afstand van het Waterfront. Dat is dus gunstig.

We lunchen in een gezellig klein restaurantje (Cushty) in de buurt. Heerlijke echte verse vruchtensapjes met heerlijke broodjes. Omdat het vandaag mooi weer is en de Tafelberg wolkenvrij is besluiten we om na de lunch naar de Tafelberg te gaan. Net als vorig jaar staat er nu ook weer een hele lange rij. Toen duurde het ruim 2 uur voor we boven waren. We besluiten daarom om lopend naar boven te gaan. Dit is op papier een hike van 2,5 uur maar dat kunnen wij vast sneller. We doen het inderdaad ruim binnen de 2 uur maar het is een inspannende hike met veel hoogteverschil. Het gaat 2 uur bijna continu steil omhoog. De jeugd doet het iets gemakkelijker dan de oudjes maar we komen allemaal boven. Daar wachten prachtige uitzichten op Kaapstad zelf en op de baaien aan de westkant. We zien Robbeneiland, Lions Head en het stadion als meest opvallende herkenningspunten. Het spooten van dieren gaat hier onverminderd verder maar dan vooral de klipdassies. Het biertje en ijsje smaken voortreffelijk. Dat hebben we wel verdiend. Het wordt echter wel krap om op tijd in het gereserveerde restaurant (Harbour House) te zijn. We bellen om te zeggen dat we er pas om 20 uur kunnen zijn. Nadat we met de kabelbaan naar beneden zijn gegaan willen we nog wel graag even douchen want we zijn doorweekt van het zweet.

Met de auto rijden we naar het Waterfront. Dat is slechts op 2 km afstand maar in het donker beter niet te lopen. We eten voortreffelijk in het Harbour House. Dit restaurant staat bekend om de verse vis dus we gaan voor de tonijn, zeebaars, zwaardvis, calamaris en (gigantische) prawns. We drinken een heerlijke Sauvignon Blanc (spier signature) erbij en koffie met Amarula toe. Wel opvallend: er staan ongeveer 20 verschillende Sauvignons Blancs op de kart en niet een Chardonnay. Blijkbaar gedijt de SB hier beter?! Het was fantastisch lekker en heel gezellig met z’n allen.

Morgen een rondje Kaap......

Dag 14 Terug naar JoBurg

Zaterdag 27 oktober

Vandaag een verplaatsing van zo’n 400 km richting Johannesburg. We slapen dan weer een nachtje vlakbij het vliegveld. Morgenochtend 9:25 uur vliegen we richting Eline (Kaapstad).

Gisteravond heerlijk gegeten in Pioneer’s. Ze staan bekend om de kwaliteit en kwantiteit van het vlees. Ook hebben ze een enorme keuze aan wijnen. Zo hebben ze al zo’n 12 verschillende Sauvignon Blancs. De wijnkamer is door het glas te bewonderen en bevat een indrukwekkende voorraad aan diverse wijnen.

Zo komt er een einde aan weer een mooie dag. Deze dag had echter ook minder goed af kunnen lopen. Twee incidenten liepen maar ternauwernood goed af. Bij het lunchrestaurant waren de bankjes een beetje smal en glad. Met het losse kussentje geen goede combinatie voor Bert. Hij viel achterover van de bank af met z’n nek op de bank die er achter stond. Bert kon er om lachen en de rest dus helemaal. Ze kwamen niet meer bij. De ober verontschuldigt zich diverse malen maar wij hebben de grootste lol. Meteen daarna valt ons oog op een indemnity verklaring waarbij het restaurant verklaart  niet verantwoordelijk te zijn voor ongevallen of dood van bezoekers. We snappen nu waarom :-)

Bij het zwembad staan heerlijke bedjes én hangmatten op een onderstel. Een Frans jongetje valt met hangmat en onderstel ondersteboven en krijst dat het een lieve lust is. Merijn vat hierdoor het idee op om ook in de hangmat te gaan liggen. Helaas weet hij zijn zwaartepunt ook niet helemaal goed te plaatsen en ook Merijn kukelt ook met hangmat en onderstel achterover. Als we zien dat hij ook niet serieus gewond is begint ook nu iedereen weer hartstochtelijk te lachen. Merijn beweert natuurlijk dat het niet aan hem ligt maar aan de hangmat. Elise doet nog een keer voor hoe je een hangmat moet innemen. Haar lukt het wel....

Via vele, grote bananenplantages, citrusbomen, Drakensbergen komen we steeds dichter bij Johannesburg. We hebben gelezen dat Eline inmiddels keurig op tijd vertrokken is. Het is lekker rustig op de weg dus we schieten lekker op. Om 14 uur zijn we al bij de Airport Game Lodge waar we ook de eerste nacht hebben geslapen. Josee gaat de rest van de middag relaxen en de rest gaat naar het Apartheidsmuseum in Johannesburg. Daar komen we ongeveer 15 uur aan en we hebben nog 2 uur om het museum te bekijken. Iedereen is erg onder de indruk als we 1 minuut voor sluitingstijd het museum verlaten. Vlakbij de lodge gooien we de tank vol en kopen we avondeten bij de Spar. Na het eten wordt er nog een spelletje qwixx gedaan en worden de koffers gereed gemaakt voor de vlucht. We hopen morgen rond de middag in Kaapstad te zijn.

Om een beetje af te kikken: hier bij de lodge lopen struisvogels, springbokken, blesbokken, duikers, guinea fowls en ........ kikkers.

Dag 13 Panoramaroute deel 2

Vrijdag 26 oktober

Het voelt vreemd: geen leeuwen horen brullen en niet om 5 uur gewekt worden. Uiteraard zijn wel vroeg wakker maar we doen alles op het gemakje. Het ontbijt is weer zeer uitgebreid. We zitten op het terras met uitzicht op de rivier en de bergen. OP de bergen zien we nog twee olifanten rondstruinen. Tijdens ons diner gisteravond liep er nog een nijlpaard op de over bij het resort. 

Na het ontbijt doen we het onderste stuk van de Panoramaroute: Pinnacle, God’s Window, Berlin Falls, Mac Mac Falls en de Mac Mac pools. Vorig jaar hadden we nul uitzicht bij God’s Window. We lunchen bij een restaurant met specifieke Afrikaanse gerechten. Helaas geen boboti maar wel krokodil, springbok en gemsbok.

Vandaag is de lucht helemaal wolkenvrij en we kunnen dus overal volop van de vergezichten genieten. Merijn en Elise hebben de eerste souvenirs gekocht. De temperatuur loopt op tot flink boven de dertig graden. Aan het einde van de route bezoeken we de Mac Mac pools. Dit zijn natuurlijk baden die gevoed worden met kleine watervalletjes. Met deze temperaturen een heerlijke verkoeling. Heerlijk fris en helder water. 

Daarna rijden we weer terug naar ons resort en ploffen we allemaal bij het zwembad neer om nog een poosje te relaxen. Daar zijn we wel een beetje aan toe. Morgen rijden we weer richting Joburg om vervolgens zondagochtend naar Kaapstad te vliegen. Eline reist morgen naar Kaapstad. Als alles volgens plan verloopt zullen we elkaar dus zondag in Kaapstad treffen.

Dag 12 Jackpot (3)

Donderdag 25 oktober

We worden weer om 5 uur gewekt. We hebben de leeuwen gisteravond en vannacht weer gehoord dus ze zijn nog in de buurt. Na het vertrek halen we eerst de Merijn, Elise en Thijs op bij het treehouse. Ze hebben het erg leuk gehad. Kort na aankomst had Merijn met het blote oog (in het donker) al een hyena gespot die voorbij kwam. Verder niet veel meer gezien dan heel veel sterren en de volle maan. Ze hebben de leeuwen ook gehoord. Ze hebben zelfs redelijk geslapen.

Ook Shadreck heeft er een hekel aan dat hij ze gisteren niet heeft gevonden. Samen met de andere auto van Umlani maar weer op zoek. Uiteindelijk worden ze door de andere auto gevonden. Via de radio ontvangen we de locatie en kunnen we de groep van 6 leeuwen nog een keer bewonderen. De leeuwen ademen nu veel rustiger. Dat betekent dat hun eten is verteerd. Waarschijnlijk zullen ze vannacht weer op jacht gaan. De welpjes drinken regelmatig bij hun moeder. Ook het andere vrouwtje had 2 welpjes maar die zijn door een olifant gedood (door erop te gaan staan).

We kijken nog een poos. We kunnen er eigenlijk niet genoeg van krijgen maar er staat nog een auto te wachten tot hij bij de leeuwen kan kijken (er mogen maar 2 auto’s tegelijk bij de dieren staan)

We zien nog een grote groep (11 stuks) giraffen als er een melding komt dat er een luipaard is gesignaleerd. Het zal toch niet nog een keer gaan gebeuren?

Hij zit in een heel lastig gebied met heel veel dichte bebossing en grote stenen. Bijna ondoordringbaar voor auto’s. Er komt helaas een bericht dat ze hem kwijt zijn. Dan komt er weer een signalering over de radio en even later zijn ze hem weer kwijt. Shadreck rijdt met de auto ook naar dit gebied. Hij gaat op een punt staan waarvan hij denkt dat het luipaard naar toe gaat. Er is inderdaad bijna geen doorkomen aan. De takken vliegen ons om de oren en de tank dendert over de grote stenen. We staan een poosje stil te wachten totdat Thijs het luipaard aan ziet komen. Geweldig! We zien hem op afstand tussen de bosjes maar dat is niet goed genoeg voor Shadreck. Hij weet het onmogelijke klaar te spelen. Hij volgt het luipaard tot we een prachtig uitzich op hem hebben. Een aantal malen lijkt de auto niet meer verder te kunnen maar het lukt toch.

Wat een geweldig beest weer. Hij gaat zelfs even in de ochtendzon voor ons poseren voor een mooie foto. Leeuwen en een luipaard in 1 rit komt niet vaak voor.

Alle “gewone” dieren die ook prachtig zijn krijgen vanochtend niet de aandacht die ze verdienen maar hopelijk zijn ze niet boos als we doorrijden. Na de koffie vraagt Shadreck of we haast hebben. Nou, wij niet. Er is nl. Een groep buffels gesignaleerd op behoorlijke afstand van ons. We rijden er met grote snelheid heen want we worden al bijna voor het ontbijt verwacht. We zien de groep al van grote afstand. De groep bestaat uit maar liefst ongeveer 60 (zestig!) buffels. We weten niet waar we moeten kijken en fotograferen. Uiteraard zet Shadreck ons midden in de kudde neer. Met deze waarneming hebben we alle big Five dieren maar liefst allemaal minimaal 3x gevonden. Dit hadden we niet durven hopen.

Na het ontbijt moeten we helaas afscheid nemen van deze fantastische verblijfplaats en deze fantastische mensen. We moeten echter weer verder. Terwijl we naar degates rijden ziet Josee nog even een groep olifanten. 

Het plan is om via de panoramaroute naar Hazyview te gaan. Daarbij doen we vandaag het bovenste stuk uitgebreid. De rest doen we dan morgen vanuit Hazyview. We bekijken de three rondavels met Blyde river canyon en de Bourke’s Luk Potholes. Dit zijn met recht natuurwonderen. Sowieso is de route hier naar toe en de omgeving al geweldig mooi. We eten in Bourke’s boskombuis. Een idyllisch eettentje midden in de natuur. We zijn aan de late kant voor de lunch dus de boboti is helaas op.

De rest van de bezienswaardigheden slaan we nu nog even over. Bij ons verblijf (Hippo hollow estate) worden we hartelijk ontvangen. Het is wat grootschaliger maar erg mooi. We duiken nog even snel het zwembad in. Het resort is gelegen aan de Sabie rivier en deze bevat nijlpaarden en krokodillen. Er wordt dus stevig gewaarschuwd om voorzichtig te zijn in het donker. Tijdens ons diner zien we ook al een nijlpaard het terrein op komen. 

We proberen het nog even te rekken om te proberen de normale tijden van slapen en opstaan weer een beetje terug te krijgen. Rond 22 uur vallen de luikjes echter dicht. Vannacht zullen we geen leeuwen horen maar waarschijnlijk wel nijlpaarden en kikkers. Hopelijk zijn we niet om 5 uur kaar wakker...........

Hopelijk kunnen we morgen nog wat foto’s plaatsen

Dag 11 Jackpot(2)

Woensdag 24 oktober

Omdat je hier midden in de natuur zit en de hutten niet geluidsdicht zijn hoor je van alles in de nacht. We slapen dus erg matig. We horen ook enkele malen leeuwen brullen op (voor ons gevoel) zeer korte afstand. Om 5 uur worden we gewekt maar we zijn al wakker. Aankleden, tanden poetsen en daarna om de koffie met een pancakes (het echte ontbijt krijgen we na de safari). De zon is opgekomen en het is prachtig weer. Nog lekker fris maar de temperaturen lopen in het zonnetje snel op.

Omdat er regelmatig een luipaard is waargenomen wordt er het eerste uur vooral hier naar gezocht. Onze tracker gaat nog speciaal te voet een aantal sporen nalopen. Helaas lukt het niet het luipaard te vinden. De “vangst” deze ochtend is niet heel groot. Meest bijzonder zijn 3 grote mannetjesbuffels die we van zeer dichtbij kunnen bekijken. Hiermee zitten we alleen in Timbavati ook alweer op 4 van de big 5. Nu nog een luipaard zien te vinden. Even na 9 uur zijn we weer terug en schuiven we meteen aan voor het ontbijt: lammetjesribbetjes, maispannekoek, tomaat, verse papaya met yoghurt en “eggs as you like”. 

Na het ontbijt kunnen we tot de lunch lekker chillen bij het zwembad(je). Tevens tijd om behalve ons zelf ook alle batterijen weer op te laden.

Als we lekker bij het zwembadje liggen komt er een grote groep giraffen voorbij. Ze komen water drinken in de waterhole.
Na de lunch gaan we ons weer voorbereiden op de middag-/avondsafari. Merijn, Elise en Thijs gaan vannacht in het treehouse slapen. Ze worden dan na het diner weggebracht en morgenochtend tijdens de ochtendsafari weer opgehaald.

Big Amos heeft ons inmiddels verlaten. Na 6 weken continu werken heeft hij nu 2 weken vrij. Amos wordt afgelost door Shadreck. Die kennen we nog goed van vorig jaar. Hij was toen ook onze vaste ranger. Shadreck is de hoofdranger van dit kamp.

Na de safety instructie gaan we op pad. De Amerikanen zijn inmiddels ingeruild voor nog 2 Nederlanders, een apart stel.

Shadreck geeft aan dat hij op zoek wil naar de groep leeuwen die we eerder gezien hebben. Hij denkt ongeveer te weten waar ze zitten. Na 5 minuten rijden stapt Shadreck uit en gaat met de tracker op zoek naar sporen. Hij laat ons alleen in de (open) auto achter. Wel een bijzonder gevoel. Na 5 minuten komen ze terug maar er zijn geen sporen gevonden. Op een andere plaats wordt nog een poging gewaagd. Ook ditmaal geen succes. Mogelijk zijn ze naar een ander gebied vertrokken.

We gaan dus niet meer specifiek naar de leeuwen zoeken. Ik zal niet meer de standaard spots met jullie delen maar alleen de “speciale”. We vinden een hyena en kort daarna een gigantische neushoorn. Zoals we van Shadreck gewend waren rijdt hij dwars met z’n tank door de bosjes om zo dicht mogelijk bij de neushoorn te komen. We kunnen hem bijna aanraken. Hij heeft een grote hoorn en Shadreck vertelt dat de hoorn van deze neushoorn op de illegale markt ongeveer 2 miljoen(!) ZAR zou opbrengen. De hoorn wordt geschat op 5 kg en de prijs is ongeveer 400.000 ZAR per kilo. Onvoorstelbaar. Na de nodige foto’s inclusief close-ups laat we neushoorn in alle rust verder grazen.

Kort daarna stuiten we op een groep olifanten en uiteraard zorgt Shadreck er weer voor dat we eerste rang komen te zitten. Hij plaatst de auto zo dat de grootgeschapen olifant recht op ons afkomt. Hij schuurt bijna langs de auto. Daar worden we wel even stil van.....

Het wordt dan al snel donker en we genieten van een prachtige zonsondergang met de volle maan aan de andere kant. Koud biertje/wijntje erbij. We genieten intens.

Als het donker is rijden we weer verder met het zoeklicht. We zien een nachtaapje en nog wat antilopen en dan rijden we richting kamp totdat Thijs en Elise tegelijkertijd denken een leeuw te spotten. Het is echter geen leeuw maar een luipaard op een paar meter van de auto! Wat een sensatie. Het luipaard gaat meteen aan de wandel en het gebied lijkt ondoordringbaar maar niet voor Shadreck. Inmiddels is de 2e auto van Umlani bushcamp ook ter plaatse en met 2 zoeklichten houden ze zicht op het luipaard. Shadreck slaagt er ook nu weer in het luipaard redelijk te volgen. We krijgen een paar prachtige gezichten op dit sierlijke dier. Helaas is foto’s maken in het donker niet echt makkelijk. We hebben hem echter toch duidelijk op beeld. Helemaal euforisch komen we weer terug in het kamp. We hebben nu 2x de Big Five afgestreept. 1x volledig in het KrugerParken 1x volledig in Timbavati.

Helaas zitten we aan tafel bij onze medepassagiers. Zoals gezegd, een apart stel. Ze hebben al vaker safarivakanties gedaan dus ze denken het allemaal beter te weten, zelfs beter dan Shadreck. Bij de sundowner staan ze ook apart. Wij staan bij Shadreck en de tracker en vragen van alles aan hem en hij vertelt honderduit. De andere Nederlanders vragen helemaal niets want ze weten het al. Bij het eten zit de man te boeren en te smakken dat het een lieve lust is. Soms zit het mee en heb je prettig contact en soms “wat” minder.

Na het diner drinken we nog een afzakkertje (Amarula) en zoeken we contact met andere Nederlanders en Noren. Dat gaat een stuk aangenamer.

De jongelui gaat nu weggebracht worden door Shadreck maar niet zonder koelbox met biertjes en een fles Amarula. Dat gaat vast gezellig worden....