Vandaag staat in het teken van het afscheid :-(
We hebben meer dan voldoende tijd dus we kunnen alles op het gemakje doen. We wachten dus met uitchecken tot het allerlaatste moment. Om half 11 rijden we het terrein van Knorhoek af. We hebben gelezen dat er een marktje is op een andere wijnboerderij Blaauwklippen. Als we daar aankomen staan er honderden auto’s. Het marktje blijkt een soort grote fair met allerlei kraampjes en boetiekjes en eet- en drinkgelegenheden. Het is wisselend bewolkt en niet al te warm.
We hebben besloten om vandaag nog één wijnproeverij te doen. Rond lunchtijd rijden we naar wijnestate “Spier”. Hier hebben we eerder heerlijke wijn van gedronken dus deze leek ons de moeite waard. Dat bleek te kloppen. Eerst lunchen we in de tuin en daarna doen we een proeverij van 5 wijnen (1 sparkling rosé, 2 witte wijnen en 2 rode wijnen). Het mooie van deze proeverijen is dat je ook de mogelijkheid krijgt om de premium wijnen te proeven. Het nadeel hiervan is dat je na het proeven van een premium wijn de “normale” goede wijn ineens een stuk minder waardeert. Omdat het onze laatste dag van de vakantie is krijgen we van onze gastvrouw nog 2 extra premium wijnen te proeven. Ook de glaasjes worden tot ver boven het streepje gevuld dus we hebben weer een aardig slokje op.
De wijnproeverijen zijn iedere keer weer een waar genot. Terwijl wij op safari waren hebben Merijn en Elise een aantal proeverijen gedaan. Ze hebben uitgerekend dat ze met het wijnarrangement bij het diner in totaal 24 verschillende wijnen hebben geproefd. In de regio Stellenbosch/Franschhoek is er ongeveer om de paar honderd meter een wijnboerderij dus we kunnen nog een paar vakanties vooruit.
Bij “Spier” wordt er behoorlijk wat wijn ingekocht. Iedereen zit zo ongeveer aan zijn maximale hoeveelheid alcohol (en kilo’s).
Na de proeverij willen we nog wat tijd doorbrengen in Stellenbosch maar behalve “Ome Sammie se winkel” is er verder niet veel te beleven. Het is echter nog te vroeg om te eten en te vroeg om naar het vliegveld te gaan (we vliegen pas vannacht om 0:30 uur).
We besluiten daarom om nog een stukje langs de kust te rijden bij Gordon’s Bay/Strand. Het weer is echter aan het omslaan en de wolken worden steeds donkerder en net als we in Gordon’s Bay bij het strand staan begint het stevig te regenen. We parkeren de auto en kijken of er een geschikt restaurant in de buurt is. Eline offert zich op om in de regen een blik te werpen in een restaurant in de buurt. Ze komt gedesillusioneerd terug met de melding: “het is net een bowlingcentrum maar dan zonder bowlingbanen”. Dat gaan we dus maar niet doen. Het is een beetje trieste toestand. We besluiten om nog maar een stukje verder langs de kust te gaan rijden tot we een fatsoenlijk restaurant tegenkomen. Bij Strand vinden we een brasserie met de naam “de Brasserie”. Volgens tripadvisor een meer dan redelijk restaurant. Het is inmiddels stevig aan het regenen en we rennen wanhopig naar binnen. Gelukkig is er nog plaats voor 6 personen. Ze staan wel een beetje vreemd te kijken dat we met korte broek in de stromende regen het restaurant bestormen.
Het restaurant heeft een Belgisch karakter. Er wordt o.a. stoofvlees geserveerd en Coninck, La Chouffe en Liefmans gedronken. Er zijn ook opvallend veel Belgen in de zaak. Blijkbaar zit er hier ergens een Belgische kolonie. Het eten is eenvoudig maar lekker. Bij de koffie krijgen we nog een traditioneel advocaatje met slagroom.
Na het eten rijden we richting het vliegveld. Eerst nog even de tank volgooien. Geheel onverwachts brengt dit nog de nodige hilariteit met zich mee. We vragen om de tank vol te gooien. De pompbediende neemt dit nogal heel erg letterlijk. Al heel snel gaat er zo’n 59 liter in maar de pompbediende is vervolgens nog ongeveer 10 minuten bezig om er eerst precies 60,00 liter van te maken en daarna precies 1000,00 ZAR. HIj blijft echter benzine toevoegen. We twijfelen nog even of hij een eigen jerrycan aan het vullen is of gewoon de benzine op straat laat lopen. Als Merijn suggereert dat z’n kaplaarzen inmiddels overlopen ligt de hele auto in een deuk. Na nog een paar minuten kan er blijkbaar geen druppel meer bij en kunnen we eindelijk afrekenen. Hij wordt waarschijnlijk per liter betaald :-)
We zijn alsnog netjes op tijd bij de autoverhuurder om de auto in te leveren. Het inleveren gaat erg snel maar na het uitladen van de bagage moet er nog e.e.a. geshuffeld worden met de bagage om de kilo’s op het gevoel wat beter te verdelen. De meneer van de autoverhuur staat wel een beetje vreemd te kijken als er ineens 6 open koffers open en bloot op zijn terrein liggen. Het lijkt wel een kofferbak verkoop. Als de koffers weer dicht zijn komt er een vriendelijke man een van onze trolley’s duwen en ons de wegwijzen naar de vertrekhal. We zien dat hij niet de officiële route neemt maar we moeten wel volgen. Hij weet nl. een “shortcut”. Als we dan over de “snelweg” lopen wordt het een beetje vreemd. Blijkbaar was deze route toch niet helemaal legaal want als we bij de vertrekhal aankomen wordt hij direct door de security in z’n kraag gegrepen. We nemen de trolley maar snel over. Bij de bagage drop-off wegen we eerst zelf onze koffers. Er moet dan alsnog het nodige geshuffeld worden. Weer liggen er 5 koffers open. Uiteindelijk kan het zo verdeeld worden dat iedereen net binnen z’n maximale kilo’s blijft.
Op het vliegveld worden de laatste Randjes opgemaakt. Met name de Amarula vindt gretig aftrek. De rest van de wachttijd wordt gedood met een spelletje Qwixx....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten